Web Analytics Made Easy - Statcounter

عباس غزالی بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما که اخیراً در سریال «پناه آخر» نقش امیرعلی فتاحی را ایفا کرد، درباره اولویت‌های خود برای انتخاب نقش‌هایش به خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: مخاطبان همیشه به ما لطف دارند؛ اگر در این سالها گزیده کار شده ام و در انتخاب نقش هایم وسواس دارم، به دلیل نگاه مخاطب است که روی دوشم سنگینی می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علاوه بر هدف شخصی که آرام آرام به سویش در حال حرکت هستم، تلاش می کنم بتوانم انتظارات بینندگان را برآورده کنم و در نقش‌های مختلف متفاوت‌تر از گذشته حاضر شوم.

وی درباره بازخورد مخاطبان نسبت به نقش امیرعلی در سریال «پناه آخر» و شباهت این کاراکتر با نقش‌های قبلی اش اظهار کرد: وقتی فیلمنامه «پناه آخر» به من پیشنهاد شد، نقش بهروز را برای من در نظر گرفته بودند؛ اما بعد از اینکه فیلمنامه را خواندم، به آقای یاری گفتم که فیلمنامه را دوست داشتم، اما اگر بخواهم بازی کنم نقش امیرعلی را بازی می‌کنم. او هم با توجه به همکاری‌های قبلی که باهم داشتیم، به احساس من احترام گذاشت و نقش امیرعلی را به من سپرد.

بازیگر سریال «وضعیت سفید» ادامه داد: بازی در نقش آدم‌های خاکستری حتی تاحدودی منفی که چند نمونه آن در پرونده کاری ام وجود دارد، در راستای هدفی است که دارم و همواره خواسته ام که متفاوت عمل کنم. از بازی خودم در سریال «پناه آخر» راضی هستم؛ زیرا فکر می کنم یک کاراکتر جدید را در نقش امیرعلی برای بیننده ایفا کردم. تماس‌های مردم هم نشان می‌داد که با نقش ارتباط برقرار کرده اند.

غزالی درباره دشواری‌ بازیگری در کار‌های مناسبتی بیان کرد: در کار مناسبتی چه بخواهیم و چه نخواهیم، نویسنده، کارگردان و عوامل باید یکسری اصول را رعایت کنند. حال دیگر به سلیقه تماشاگر بستگی دارد که قصه و رویداد‌های آن را باور کند یا نه. وظیفه ما این است که در کار خودمان کم کاری نکنیم. خوشحالم در اثری حضور داشته ام که به اندازه خودش موفق بود. به نظرم آثار باید با خودشان مقایسه شوند. «پناه آخر» هم با توجه به مناسبتی بودن و ده قسمتی بودنش موفق بود.

بازیگر سریال «مادرانه» در پاسخ به اینکه چرا برخی از بازیگران حضور در کار‌های مناسبتی را غیرحرفه‌ای می‌دانند، اظهار کرد: یکسری باندبازی‌ها و یارکشی‌های مختلف اتفاق می‌افتد که من دلیلش را متوجه نمی‌شوم. به نوعی همه تیمی شده اند؛ اما در زندگی من یکسری حرمت‌ها از جمله احترام به بزرگتر، احترام به پدر و مادر، احترام به خانواده و احترام به تمام تفکرها، ائمه، مناسبت‌ها و پیام خدا اصل است. چه قرار باشد از دنیای حرفه‌ای طرد شوم و چه مورد تشویق قرار بگیرم، این اصول را انجام می دهم.

وی افزود: ترکش این جبهه بندی‌ها شامل حال ماهم شده است؛ اما من یک هنرمند هستم و از مخاطبان نمره گرفته ام. به بیننده احترام می‌گذارم، پای حقیقت می‌ایستم و مقابل باطل ایستادگی می‌کنم. امیدوارم این سوء تفاهم‌ها از دنیای هنر برطرف شود و حداقل خودمان با خودمان روراست باشیم.

غزالی در خصوص جدیدترین کار خود هم گفت: این روز‌ها در سریالی به نام «شاهرگ» به تهیه کنندگی آقای شفیعی، نویسندگی کریم لک زاده و کارگردانی سید جلال دهقانی اشک زری مشغول بازی هستم. داستان سریال درباره بمب گذاری‌ها و ترور‌های سال شصت است. این سریال در قالب ۳۰ قسمت و از شبکه دو پخش خواهد شد و ۱۰ روز است که فیلمبرداری آغاز شده است.

بازیگر سریال «رستگاران» خاطرنشان کرد: من در این سریال نقش فرخ را بازی می‌کنم. به همراه چند جوان دیگر که وظیفه خنثی کردن بمب‌ها و اتفاق‌های خاص آن برهه زمانی را برعهده داریم. این نقش برای خودم بسیار جذاب است، زیرا یکباره مرا از سال ۹۸ به سال ۶۰ می‌برد و نقش یک آدم با این احوالات را بازی می کنم.

منبع: فردا

کلیدواژه: عباس غزالی بازیگر سریال تلویزیونی پناه آخر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۰۵۹۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.



با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.


در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.

دیگر خبرها

  • جزئیاتی از آخرین وضعیت بیماری رضا رویگری
  • ماجرای دیدار وزیر ارشاد و رضا رویگری
  • جزئیاتی از آخرین وضعیت بیماری رضا رویگری | منتطرم میرباقری برای سریال جدیدش صدایم کند
  • آخرین عکس از این روزهای رضا رویگری
  • بازیگر «نون خ»: چند بار تا مرز خفگی رفتم
  • بازیگر ارباب حلقه‌ها درگذشت
  • رفاقت قدیمی‌ با سیروس میمنت باعث بازی‌ام در «نون خ» شد/ در کرمانشاه ۱۰۰۰ نفر تست بازیگری دادند
  • «برنارد هیل»، شاه «تئودون» ارباب حلقه ها درگذشت
  • شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند
  • عکس| آخرین تصویر از بازیگر پایتخت پیش از فوت /دلیل مرگ